Yo Jan Marco, even een zijsprong? Kutcoins gemaakt van basterdsuiker. Geld voor nieuwe ICT-systemen:
-
Misschien heeft u er zelf geen last van, maar dan kent u ongetwijfeld wel iemand die elke nacht opnieuw kampt met slapeloosheid. De oorzaak? Vermoeidheid overdag kan een teken zijn van ICT-problemen.
-
Zoekt u naar een ICT sparringpartner die wensen naar oplossingen vertaalt, echte waarde voor uw investeringen of iemand die uw ICT zaken perfect voor u regelt? Een goede oplossing begint bij de juiste vragen.
CDA vraagt broncode SVB-systemen op
CDA-kamerlid Mona Keijzer heeft de broncode en ontwerpdocumentatie opgevraagd van de falende ict-systemen die het SVB gebruikt voor de uitkeringen van het persoonsgebonden budget (pgb). Ze vraagt zowel om de documentatie en de code van de systemen die zijn stopgezet als de informatie over het huidige systemen die nu in gebruik zijn.
Dat verzoek staat in een Kamerbrief. Keijzer heeft namens het CDA het onderwerp pgb in haar portefeuille. Het informatieverzoek is opvallend. Voor zover bekend is dit de eerste keer dat een Kamerlid de broncode en de specificaties van een systeem opvraagt. Het betreft (oude) maatwerksystemen (Nestor/Treks).
Problemen met de uitkering van het persoonsgebonden budget (PGB) - ambtenaren hebben het over “Trekkingsrecht PGB”. Wat denk je? Meisje toch:
Antwoord
Ten aanzien van de broncodes en de ontwerpdocumentatie moet ik twee voorbehouden maken. Deze kunnen alleen openbaar worden gemaakt voor zover zij niet het intellectuele eigendom zijn van de leverancier en om redenen van veiligheid niet kunnen worden vrijgegeven (o.a. beveiligingssleutels en -codes,vertrouwelijke gegevens over de interactie of koppeling met andere systemen).
Het andere voorbehoud zit in de praktische uitvoering van de vraag. Ik zie geen goede mogelijkheid om de broncodes op een toegankelijke en begripvolle manier beschikbaar te stellen. Ik wil dan ook voorstellen dat geïnteresseerde leden van de Tweede Kamer bij de SVB een toelichting krijgen van de SVB op het ontwerp van de ICT-systemen waarbij gezocht wordt op een toegankelijke wijze toegang te geven tot gevraagde informatie.
Echt niet? Zijn niet het intellectuele eigendom van de leverancier maar om redenen van veiligheid:
Antwoord
Eigendom van de broncodes ligt bij de Sociale Verzekeringsbank en daarmee ook het intellectuele eigendom van de in eigen beheer ontwikkelde software. Door het openbaar maken van de broncode wordt het risico vergroot dat onbevoegden mogelijkheden vinden in het systeem privacygevoelige informatie op te zoeken en te manipuleren. Algehele openbaarmaking is daarmee niet aan de orde. Ik heb de Kamer het voorstel gedaan om een briefing te organiseren door de Sociale Verzekeringsbank waarbij kan worden aangegeven hoe het zit met zaken rondom de broncodes en ICT. Ik herhaal bij deze die toezegging.
Intussen heeft iemand anders zichzelf al “gebriefd”:
VWS Programma Trekkingsrecht PGB
Eindverslag - Contra-expertise op plan technische versteviging
CONCLUSIES
We hebben voor de contra-expertise géén eenduidige onderzoeksbasis aangetroffen. Het is niet mogelijk gebleken eenduidig vast te stellen wat de ‘voorgestelde technische verstevigingen’ precies zijn. De plannen zijn sterk in beweging en de verstevigingen zijn alleen in abstracte zin beschreven. Ook hebben we geen requirements aangetroffen die vaststellen wanneer het PGB-landschap voldoende robuust is, of voldoende schaalbaar of flexibel. En het vaststellen van een eenduidig toekomstbeeld, waaraan we het huidige landschap en de voorgestelde verstevigingen kunnen toetsen, is eveneens niet mogelijk gebleken.
Het in oktober 2014 ingediende verstevigingsplan is in onze ogen niet langer geldig. Het plan is diverse keren bijgesteld, onderdelen in het plan zijn door SVB optioneel gemaakt. Het toekomstbeeld waarop het plan zich richt is in onze ogen op belangrijke punten discutabel. VWS als opdrachtgever/ sponsor is niet geïnformeerd over de bijstellingen van het plan en over de consequenties daarvan voor de ingediende begroting.
Deze observaties leiden ons tot de conclusie dat het verstevigingsplan en de bijbehorende begroting het beste herijkt kunnen worden.
De Sociale Verzekeringsbank (SVB) had al eerder te maken met ICT-ellende, vorig jaar september werd na een tussentijdse rapportage besloten de verdere ontwikkeling van een ander systeem te staken:
SVB trekt stekker uit project Capgemini
De Sociale Verzekeringsbank (SVB) heeft definitief de stekker uit het project met Capgemini getrokken voor de bouw van het multi-regelingen-systeem (mrs). Dit systeem - begroot op 32 miljoen euro - zou eind 2013 worden opgeleverd, maar kan niet wegens technische mankementen in productie worden genomen. Capgemini is over dit besluit vandaag in kennisgeving gesteld, bevestigt een woordvoerster van de automatiseerder. Vanmiddag stuurt de SVB een brief hierover naar de Tweede Kamer.
Het stoppen van het mislukte multiregelingensysteem (mrs) levert de Sociale Verzekeringsbank (SVB) een strop op van 43,7 miljoen euro. Afgelopen mei lagen de kosten nog op 32,3 miljoen, maar door de beëindiging groeit de kostenpost door afschrijvingen op de balans tot 43,7 miljoen.
Hergebruik van delen zou de schadepost nog kunnen beperken. De Sociale Verzekeringsbank (SVB) zegt naar aanleiding van het debacle het contract met bouwer Capgemini op. In de komende maanden volgt de financiële afwikkeling ervan. Of dit betekent dat er ook een schadeclaim bij de automatiseerder wordt ingediend, kan een woordvoerster van de uitvoeringsinstantie nog niet zeggen.
Nog een doen?
Link die zegt: Er bestaan zo’n tienduizend programmeertalen – ruim vierduizend méér dan gesproken, mensentalen:
What is the learning curve for development on JD Edwards?
After about 12-18 months, I was ashamed of the first applications that I wrote, so I actually went back and rewrote some on my own time… :–)
Een dergelijke applicatie is ook het fundament van een gemeentebreed financieel systeem, AFS - Amsterdams Financieel Systeem :
Amsterdams ERP-systeem kost 11 miljoen
Uiterlijk 1 januari 2015 moet elk van de 32 organisatieonderdelen van de gemeente Amsterdam aangesloten zijn op Oracle JD Edwards EnterpriseOne. Capgemini levert dit systeem. JD Edwards is de kern van de oplossing, met additionele functionaliteit vanuit Capgemini. Amsterdam zal zelf de implementatie en regie voeren over het project.
Achter deze link: De eerste problemen met het AFS kwamen in 2013 aan het licht. Negentien van de 31 diensten en stadsdelen waren inmiddels overgestapt op het AFS. Uit een interne evaluatie die zij via de Wet openbaarheid van bestuur (Wob) in handen kregen:
1.3.12 Wat is uw meest positieve ervaring met het AFS?
Het afsluiten.
1.3.13 Wat is uw meest negatieve ervaring met het AFS?
Mag ik maar ééntje noemen !!!
1.3.14 Heeft u nog andere opmerkingen en/of feedback, dan kunt u dit hieronder kort en bondig noteren.
Als ik AFS mag vergelijken met een auto. Deze auto zou ik terugbrengen naar de dealer.
Kijk eens, ze hebben hun woord gehouden, aankondiging op de website van “De Onderzoeksredactie”:
Mislukt Amsterdams Financieel Systeem kost miljoenen
Deze week bespreekt de Amsterdamse gemeenteraad de jaarrekening 2014. Het zullen moeizame besprekingen worden, want het stadsbestuur heeft geen overzicht van de miljarden die jaarlijks door de stad stromen.
Ook voor 2015 is de chaos compleet: er zijn nog steeds geen budgetten vastgesteld terwijl we al halverwege het jaar zijn. Ambtenaren weten niet waar ze financieel aan toe zijn.
Het Amsterdams Financieel Systeem (AFS) moest een einde te maken aan de financiële zelfbeschikking van diensten en stadsdelen en zo het stadsbestuur inzicht geven in de gemeentelijke financiën.
Tijdens de invoering hielden ambtenaren cruciale informatie achter voor de gemeenteraad, zo blijkt uit ons onderzoek. Intussen bouwden duur betaalde externen het ICT-systeem. Het systeem kost nu al vijf miljoen meer dan begroot, de jaarlijkse beheerkosten komen twee miljoen euro hoger uit dan gedacht en de decentrale kosten kunnen nog oplopen tot 25 miljoen euro, maar daar heeft niemand zicht op. Het systeem wordt vanaf 1 januari met knip- en plakwerk overeind gehouden door een crisisteam van accountants.
Op het gemeentehuis heerst een cultuur van angst, argwaan en wanhoop. Alleen na lang aandringen en onder de strikte voorwaarde van anonimiteit wilden ambtenaren over de chaos praten met De Onderzoeksredactie. Ook de gemeenteraad en het college krijgen nauwelijks inzicht in de ambtelijke warboel.
In een verwoede poging te achterhalen waar de financiële problemen vandaan komen, startte de gemeenteraad dit voorjaar een ‘raadsenquête’ waarin voormalige bestuurders, onder wie minister Asscher, onder ede gehoord zullen worden.
De reconstructie van De Onderzoeksredactie deze donderdag in De Groene Amsterdammer:
De crisis rondom het Amsterdams Financieel Systeem
Iedere ambtenaar z’n eigen administratie
Met één druk op de knop zou het Amsterdamse gemeentebestuur inzicht krijgen in de financiële administratie. De gemeentelijke financiën verkeren nu echter volledig in chaos omdat het nieuwe ICT-systeem deze belofte niet kon waarmaken, zo blijkt uit de reconstructie van De Onderzoeksredactie die donderdag in De Groene Amsterdammer verschijnt.
In de Amsterdamse Australiëhaven is het Afval Energie Bedrijf gevestigd, een grijze kolos met twee enorme witte schoorstenen. De fabriek staat op een kaal, grauw industrieel terrein, ver verwijderd van de vertrouwde drukte rond de Amsterdamse grachten en stadsparken. Toch is de stad trots op het afvalbedrijf. Het wint warmte uit afval, groen gas uit overgebleven rioolslib en bouwde onlangs nog een tweede ketel, met het hoogste rendement ter wereld.
De afvalfabriek van de toekomst bezorgt het gemeentebestuur op 31 maart een onaangename verrassing. Het bedrijf dat voor 140 miljoen euro in de boeken staat, blijkt eigenlijk maar 75 miljoen euro waard. Het jaarlijks te verwachten dividend dat de gemeente Amsterdam als enige aandeelhouder kan ontvangen is niet de voorspelde zestien tot negentien miljoen euro, maar vijf miljoen.
Het is een financiële surprise in een lange stoet van tegenvallers waarmee Amsterdam de laatste jaren is geconfronteerd: van de blunder waardoor tienduizend Amsterdammers plotseling duizenden euro’s op hun rekening gestort kregen tot factuurfraude door onder meer een stagiair ter waarde van 186.000 euro.
De Amsterdamse financiën zijn een ramp. De Amsterdamse bureaucratie is al jaren een lappendeken van elkaar bestrijdende vorstendommen, jaloerse directeuren van ambtelijke organisaties en eigenwijze stadsdelen. Bestuurlijke diensten – van de dienst metro, verantwoordelijk voor de Noord-Zuidlijn, tot de dienst verantwoordelijk voor de plantsoenen – krijgen jaarlijks een zak geld, vervolgens is het voor de ‘centrale stad’ een raadsel waaraan ze het uitgeven.
De schrijvers concluderen: de versnipperde financiën zijn slechts een symptoom van een groter bestuurlijk probleem: Amsterdam functioneert als een eilandenrijk.
De directeur ener Taalkliniek vindt het vast wel goed, zijn vlammende tekst deze ene keer ietsjes omgebogen:
Elf miljoen.
Het is de Zomp. Een vicieuze cirkel die niemand lijkt te kunnen breken. Oorzaak en gevolg in een dodelijke omhelzing: politieke kippendrift leidt tot onrust en wantrouwen, onrust en wantrouwen leiden tot kortere regeerperiodes, de kippendrift neemt verder toe, nog meer ongelukken, nog meer onrust en wantrouwen, enzovoorts. Het toerental loopt op, de machine begint te stampen, de temperatuur stijgt. Trillend kruipt de meternaald naar het rood. Hoe moet dit eindigen?
En de politiek is zo gedesoriënteerd, zo geobsedeerd door aandacht en lawaai, dat ze de lijken niet wegmoffelen maar joelend naar het dorpsplein slepen, voor een openbaar post mortem. Bestuurlijke incompetentie als volksvermaak. ‘AFS’ heet het kadaver deze maand. Minutieus wordt gereconstrueerd hoe je elf miljoen euro zoek kunt maken voor iemand iets in de gaten heeft. Welk type ovens je daarvoor moet gebruiken en waar je de rook laat. Het publiek juicht en sist. Dit kan niet waar zijn! Maar het is echt gebeurd. Straks zal iedereen weten hoe het is gegaan. En huiveren. Dan moet er natuurlijk bloed vloeien, maar dat gebeurt nooit, want het gaat niet om misdaad en straf , het gaat om ophef en vertier. Het is een showproces dat eindigt in een groot sepot. Zo gaat het in de Zomp.
Elf miljoen.
Denken aan wat we met al dat geld hadden kunnen doen. Aan rustig doorspelende streekorkesten, aan sociale werkplaatsen waar je veilig was, aan vrije artsenkeuze, aan ‘contacturen’ in het onderwijs, aan verzorgingstehuizen zonder pyjamadagen. Miljoenen verdwenen. In broekzakken, in het water, in de Zomp. Het drijfzand sluit zich, er borrelt nog iets en het is weer stil.
Alleen, als gezegd, de al opgelopen kosten kunnen nog verder oplopen met misschien wel 25 miljoen euro:
En er zat nóg een addertje onder het gras. Als Amsterdam zou stoppen met het AFS, moest de gemeente leverancier Capgemini alsnog 2,4 miljoen euro betalen voor de afgesproken licenties.
In plaats van elf miljoen euro betaalde Amsterdam al meer dan dertien miljoen euro aan het AFS 1.0. Met de doorontwikkeling, het AFS 2.0, zou het minimaal achttien miljoen euro gaan kosten. De jaarlijkse beheerkosten zouden niet 3,5 miljoen maar 5,5 miljoen euro bedragen.
Bovendien had het bestuur nog steeds geen idee hoeveel de diensten en stadsdelen zelf kwijt zouden zijn aan de invoering van het AFS – want ironisch genoeg was er niet één boekhouding voor de stad waarin dat terug te vinden zou zijn. De schattingen lopen volgens verschillende betrokkenen uiteen van twaalf tot 25 miljoen euro.